انسان های واقعی، انسان های ماندگار، اقیانوس اند؛
حتی اگر هزاران سال پیش خشک شده باشند، هنوز هم همه ی مردم نام آنها را به یاد دارند.
هنوز می دانند که فلان زمان و فلان مکان؛ اقیانوسی وجود داشته؛ اقیانوسی نیلگون و زلال و بی انتها.
اما اقیانوس ها اندک اند،
و زندگی پُر شده است از رودخانه های فصلی، آدم های فصلی ، چه می شود کرد، زندگی همین است دیگر.
حتی اگر به یک رودخانه ی فصلی
هم بخواهی می توانی دل ببندی، اما مراقب باش به کدام رودخانه ی فصلی؛ اقلا به رودخانه ای که گل آلود و سیلابی نباشد، وگرنه یک روز چشمانت را باز میکنی و میبینی تمام زندگی ات را ویران می کند و با خود می بَرَد؛
تو می مانی و اندوهی از گِل و لای که با هیچ چیزی از زندگی ات نمی توانی آنها را پاک کنی.
پ.ن: نوشته ي زيبا و قابل تاملي از يك دوست :
عاشقي يعني شناخت درون
همه فكر مي كنند اين معشوق است كه قدرت عشق را به منصه ظهور مي رساند
اما اين درون عاشق است كه عشق را متبلور و نمايان مي سازد
هويت كامل معشوق را روشن مي كند.
چه، اگر عشق از درون نيايد، معشوق كه برود عشق هم تبخير مي شود
و دوام عشق بر خلوص است.
و تنها عشقي پايدار خواهد بود كه از ضمير پاك بيرون بيايد.
رودخانه ,های ,مي ,عشق ,كه ,زندگی ,رودخانه های ,آنها را ,را به ,زندگی ات ,به رودخانه
درباره این سایت